XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Eta nola ematen dira gutariko batek, defenditzean edo beldurrez, gizakiren bat zauritzen edo hiltzen duenean! Eta nola inarrosiko lirateke eransten dut nik baldin eta berak baino izaki indartsuagoak, beste mundu batetik etorriak konparazione, gauza bera egiten asiko balira; josteta gisa gizakiak akabatzen! Zergatik? Galdeginen lukete, zer eskubide duzue gu hiltzeko? Bada, hori gizakiek derabilaten indarrezko joeraren araberako ariketa baizik ez litzateke izanen; berek egiten duten gauza bera litzateke.

Bainan guk ez dugu eskubiderik, gurekin ez da epaiketaren beharrik.

Beren artean gizakiren batek beste bat hiltzen duenean, teoriz bada ere, zigortua izan ohi da; zenbaitetan hilarazia eta guzti.

Noizko holako legeren bat edozein bizitza mota hiltzen duenarentzat? Noizko bizitza mota guztiak zainduko dituen legea?

Bainan, ai!, berak desberdinak omen dira, beren aburuz arimadun izakiak direlakotz.

Hala ere, lehen erran dudan bezala, milloika gizaki dira beren artean hil eta hiltzen dituztenak; batzutan, oraindik orain, alimaleak bait liran, berek erran ohi duten bezala.

Gainerat izadi guztia, gauza guztiak beren jainkoek eginak direla erraten duten bezala sinesten badute, gu ere bai, ez da?

Dakusazuenez gizadiak bizitzari buruz oraino ere ikusmolde eskas eta zikoitza du arras; eta hori hala deno gu gaizki ibiliko gara.

Bai, bai, hori egia da, erran zuen krokodilo zahar batek.

Ene sendi osoa arrapatua izan zen ni ume nintzelarik; eta gero ikasi nuen dena larruarengatik zela, (...).